Uszkodzenia łąkotek

Łąkotki są to pierścieniowate, włóknisto-chrzęstne, parzyste struktury leżące wewnątrz stawu kolanowego pomiędzy kością udową a piszczelową. Ich rolą anatomiczną jest pogłębianie powierzchni stawowej kości piszczelowej, przez co "dopasowują" one do siebie powierzchnie stawowe stawu kolanowego i dzielą go na dwa piętra- górne, w którym odbywają się ruchy zginania i prostowania, oraz dolne - gdzie mają miejsce ruchy obrotowe. W trakcie ruchu stawu łakotki mają zdolność przesuwania się i zmiany kształtu- dzięki temu dostosowują się do powierzchni stawowych amortyzując i stabilizując staw oraz chroniąc chrząstkę stawową. Do uszkodzenia łąkotek u osób młodych i aktywnych fizycznie dochodzi zwykle w mechanizmie urazowym - typowo gdy przy zgiętym kolanie wykonujemy ruchy rotacji zewnętrznej i wewnętrznej oraz przy gwałtownym wyprostowaniu kolana z tej pozycji - np. w trakcie tańca, jazdy na nartach, gry w piłkę nożną. Drugą grupę pacjentów stanowią natomiast osoby starsze, u których tkanka łąkotki jest zwyrodniała i nawet codzienna aktywność może prowadzić do jej rozerwania. Niezależnie od mechanizmu, objawami zgłaszanymi przez pacjenta są ból i obrzęk kolana, często również uczucie "przeskakiwania" lub niestabilności, które towarzyszą ruchom w stawie kolanowym. Rozpoznanie choroby opiera się na wywiadzie, badaniu fizykalnym, USG stawu i przede wszystkim MRI kolana, który obrazując rozległość uszkodzenia determinuje w większości przypadków dalsze postępowanie - zachowawcze lub operacyjne. Zabiegiem operacyjnym z wyboru jest artroskopia, podczas której lekarz bezpośrednio ocenia uszkodzenia struktur wewnątrz stawu i na tej podstawie podejmuje decyzje odnośnie preferowanej metody leczenia- zeszycia łąkotki lub usunięcia jej uszkodzonej części. W świetle najnowszych zaleceń, z uwagi na ważną rolę łąkotek, jeśli jest to tylko możliwe należy dołożyć wszelkich starań żeby zachować leczoną łąkotkę.

06 maja 2022